سخن برتر

مریم و لیلا دانشجوی رشته حقوق هستند، هر دو قرار است که کنفرانس بدهند؛ اما از سخنرانی در جمع واهمه دارند. در روز مقرر، استاد از مریم خواست که کنفرانس دهد. مریم به استاد گفت که از سخنرانی بسیار می‌ترسد، اما استاد به وی گفت بیا و کنفرانس خود را ارائه بده. مریم گفت: استاد من آماده نیستم. استاد اصرار کرد که حتماً باید امروز کنفرانس بدهی. مریم با ترس شروع به سخنرانی کرد.ترس در سخنرانی بسیار شایع می باشد.

ترس در سخنرانی قابل مدیریت است

 لیلا تصمیم می‌گیرد که در حین کنفرانس مریم، از کلاس خارج شود و تن به کنفرانس ندهد. بعد از سخنرانی مریم، استاد نام لیلا را صدا می‌زند، اما از لیلا خبری نیست. روز بعد لیلا از مریم در مورد احساسش در زمان سخنرانی می‌پرسد: مریم سخنرانی چطور بود؟ مریم پاسخ داد: موقعی که استاد اسمم را صدا زد، ضربان قلبم بالا رفت، عرق کردم. حال خوشی نداشتم، اما بعد از چند دقیقه حالم بهتر شد. احساس خوبی پیدا کردم و به قول استاد، حاضر نبودم از منبر پایین بیایم.

لیلا از شنیدن این جملات چندان خوشحال نبود. احساس کرد که بسیار روحیه ضعیفی دارد. به خود گفت کاش من هم کنفرانس می‌دادم.

خیلی ها به پدیده ترس در سخنرانی دچار هستند

ترس در سخنرانی پدیده ای است که خیلی از افراد بدان مبتلا هست. بسیاری از دانشجویان از ارائه کنفرانس وحشت دارند چرا که باید در جمع سخنرانی کنند درحالی‌که قبلاً این مهارت را جایی نیاموخته‌اند و هیچ الگوی مناسبی ندارند. بعضی از افراد باور ندارند که بتوانند در جمع سخنرانی کنند ، آن‌ها فکر می‌کنند که برای سخنرانی ساخته نشده‌اند و نمی‌پذیرند که ممکن است روزی بتوانند سخنران خوبی شوند. بزرگ‌ترین ترس در هر شخصی، شاید سخنرانی در جمع باشد؛ اما می‌توان با فراگیری یکسری از مهارت‌ها، خود را در زمینه سخنرانی خودکارآمد کرد.

غلبه بر ترس در سخنرانی

چرا از سخنرانی می‌ترسیم؟

صحبت نکردن در جمع

یکی از دلایل ترس از سخنرانی، صحبت نکردن در جمع است. دلیل این امر به دوران کودکی برمی‌گردد. این امر را در مقاله دیگری به‌طور عمیق بررسی خواهیم کرد.

ذهن‌خوانی مخاطبان

برخی از افراد، چنین تصور می‌کنند که مخاطبین مدام در حال نظر دادن در مورد کیفیت سخنرانی آنان هستند، درحالی‌که چنین چیزی صحت ندارد. سخنرانان غیرحرفه‌ای چنین تصور می‌کنند که مخاطبین در حال قضاوت هستند و نسبت به کوچک‌ترین کنش مخاطبین، واکنش نشان می‌دهند. مثلاً کافی است که یکی از مخاطبین خمیازه بکشد، آنگاه سخنران فکر می‌کند که بیان مناسبی ندارد و یا اینکه محتوای سخنرانی چندان جذاب نیست و حوصله مخاطب سر رفته است. در حالیکه علت خمیازه مخاطب می‌تواند بی‌خوابی او باشد.

مورد دیگری که از طرف سخنرانان غیرحرفه‌ای بسیار گزارش شده است این است که مخاطبین متوجه استرس سخنران و بی‌نظمی در ریتم تنفس سخنران شده‌اند.

مهارت‌های لازم برای سخنرانی: مهارت‌های لازم برای سخنرانی عبارت است از: ارتباط مؤثر، جرأت ورزی، اعتمادبه‌نفس یا خودکارآمدی، خودآگاهی و فن بیان

ترس از سخنرانی

چند راهکار برای مدیریت ترس در سخنرانی:

 به موضوع سخنرانی مسلط باشیم

هرچه به موضوع سخنرانی مسلط‌تر باشیم، آنگاه با شور و حرارت بیشتری سخنرانی خواهیم کرد و به محتوای سخنرانی بیشتر توجه می‌کنیم تا ذهنیت مخاطبان.

در شروع سخنرانی لبخند بزنیم

لبخند و شادی مسری هستند. شادی ما به مخاطبین منتقل خواهد شد و احساس خوبی در ما و مخاطبین ایجاد می‌گردد و این امر باعث می‌شود که احساس بهتری در زمان سخنرانی داشته باشیم.

تمرین کنیم

تا می‌توانیم از فرصت‌های مختلف برای سخنرانی استفاده کنیم. تمرین، مادر یادگیری است

مخاطبین آماده اند تا سخنرانی ما را با علاقه گوش کنند

مخاطبان، ما را دوست دارند و مورد تأیید آنها هستیم، به همین دلیل آمده‌اند تا سخنان ما را بشنوند مخاطبان را دشمنان خود فرض نکنیم. قبل از شروع سخنرانی بهتر است که با تعدادی از مخاطبین آشنا شویم، این آشنایی باعث می‌گردد که حس خوبی بین ما و مخاطبین شکل بگیرد.

پیش از سخنرانی به کمک تجسم خلاق، خود را در حین سخنرانی تصور کنیم

چشمان خود را ببندیم و تجسم کنیم که در حال سخنرانی هستیم، تصور کنیم که بسیار قدرتمند و عالی در حال سخنرانی هستیم، این امر سبب می‌شود که سخنرانی را به‌طور کاذب تجربه کنیم، اما نتیجه‌ای که می‌گیریم کاذب نیست، بلکه در کیفیت سخنرانی بسیار مؤثر است.

سخنرانان تازه‌کار بهتر است از برگه یادداشت‌های کوچک استفاده کنند

استفاده از برگه یادداشت بزرگ، باعث می‌شود تا لرزش دست سخنران مشخص شود. سخنرانان تازه‌کار بهتر است که از برگه یادداشت کوچک استفاده کنند تا لرزش دستشان مشخص نشود؛ و اگر از برگ یادداشت بزرگ استفاده می‌کنند بهتر است که برگه‌ها را روی میز بگذارند.

سرعت بیان خود را کنترل کنیم

استرس باعث می‌شود ضربان قلب و جریان خون شدت گرفته، این امر ممکن است باعث گردد که در تنفس ما اشکال ایجاد شود، لذا آهسته‌تر سخنرانی کنیم عجله‌ای در کار نیست.

مخاطبین متوجه وضعیت درونی ما نمی‌شوند

آن‌ها ضربان قلب سخنران را نمی‌شنوند، نمی‌دانند که وضعیت جسمی سخنران چگونه است، مگر اینکه این موارد را به زمان بیاوریم. این امر را پیشنهاد نمی‌کنم.

نگاه به آشنایان

اگر در بین مخاطبین کسی را می‌شناسیم، هرچند وقت یک‌بار به او نگاه کنیم. همچنین به کسانی که قبل از شروع سخنرانی با آنها آشنا شده‌ایم، نگاه کنیم، این امر باعث می‌گردد که به آرامش برسیم.

اگر صدایمان لرزید

اگر متوجه شدیم که در زمان سخنرانی صدایمان می‌لرزد، به این امر توجه نکنیم. بلکه به سخنرانی خود ادامه دهیم، این ما هستیم که مسائل فیزیولوژی خود را به‌سرعت درک می‌کنیم، به تجربه به این امر رسیده‌ام که بسیاری از مخاطبین متوجه استرس‌های ما نمی‌شوند.

خشک شدن دهان

در زبانمان انباری از آب را ذخیره داریم. اگر در اثر استرس، دهانمان خشک شد، می‌توانیم در زمان‌های سکوت، زبان خود را به‌آرامی با دندان‌ها بفشاریم، آنگاه شاهد خواهیم بود که غدد موجود در زبانمان ترشح می‌کنند و دهانمان خیس می‌شود. همچنین می‌توانیم بطری آب همراه خود داشته باشیم.

نشخوار فکری ممنوع

اگر در زمان سخنرانی افکار ناامیدکننده‌ای به ذهنمان خطور کرد، آن‌ها را نادیده بگیرم؛ و در همان لحظه یک جمله انرژی‌بخش به خود بگوییم.

مقالات بیشتر سخنرانی را کلیک کنید